หุ่นยนต์ประชาสัมพันธ์นะโม
หุ่นยนต์ประชาสัมพันธ์นะโม ( Receptionist Robot NAMO) (NAMO : Novel Articulated MObile platform) เป็นหุ่นยนต์กึ่งหุ่นยนต์ฮิวแมนนอยด์ ท่อนบนมีลักษณะเป็นหุ่นยนต์ที่มีลักษณะคล้ายมนุษย์ ส่วนท่อนล่างเป็นล้อเพื่อเพิ่มความคล่องตัวและเสถียรภาพในการเคลื่อนที่ ประดิษฐ์โดยนักวิจัยของสถาบันวิทยาการหุ่นยนต์ภาคสนาม นายบุญเลิศ มณีฉาย, ดร.ถวิดามณีวรรณ์ และ ศูนย์การศึกษาในเมือง(CODE) สนับสนุนทุนโดยมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี เผยแพร่ผลงานเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2553 ลักษณะทางกายภาพของหุ่นยนต์ ตัวหุ่นยนต์มีความสูงประมาณ 130 เซนติเมตร มีแขนสองข้าง ซึ่งแขนแต่ละข้างจะเป็นแขนกลแบบ 7 ข้อต่อ ทำให้สามารถเคลื่อนไหวเลียนแบบมนุษย์ได้อย่างสมจริง ในส่วนของศีรษะนั้น การเคลื่อนที่แบบสามแกน ซึ่งจะทำให้หุ่นยนต์หันศีรษะเพื่อมองติดตามวัตถุหรือบุคคลได้โดยไม่ต้องเคลื่อนร่างกายในส่วนล่าง ในส่วนท่อนล่างของหุ่นยนต์นั้นจะเป็นฐานสามล้อที่สามารถเคลื่อนที่ได้ทุกทิศทาง (three-wheeled omnidirectional mobile base) ข้อดีของการใช้ล้อประเภทนี้คือจะทำให้หุ่นยนต์สามารถเคลื่อนที่เปลี่ยนทิศทางได้โดยไม่ต้องหมุนตัว สามารถเคลื่อนที่อย่างคล่องแคล่วในที่แคบหรือคดเคี้ยวได้ดี แต่ข้อเสียของล้อชนิดนี้คือไม่สามารถเคลื่อนที่บนพื้นที่ต่างระดับได้ ดังนั้นจึงสามารถใช้ได้แต่ภายในบริเวณอาคารที่มีพื้นเรียบเท่านั้น
ลิขสิทธิ์มีระยะเวลาจำกัด ระยะเวลาของลิขสิทธิ์โดยทั่วไปคือเริ่มตั้งแต่การสร้างสรรค์งาน และสิ้นสุด 50 ถึง 100 ปีหลังจากผู้สร้างสรรค์เสียชีวิต ขึ้นอยู่กับกฎหมายของแต่ละเขตอำนาจ ลิขสิทธิ์ถูกจำกัดโดยข้อจำกัดและข้อยกเว้นของกฎหมายลิขสิทธิ์ เช่น การใช้ลิขสิทธิ์ของผู้อื่นโดยชอบ กฎหมายลิขสิทธิ์ในบางประเทศมีข้อกำหนดในการสถาปนาลิขสิทธิ์ เช่น การขึ้นทะเบียนงาน แต่ประเทศส่วนใหญ่ในปัจจุบันถือว่าการคุ้มครองลิขสิทธิ์เริ่มต้นขึ้นเมื่องานถูกสร้างโดยไม่จำเป็นต้องมีการจดทะเบียน โดยทั่วไป การบังคับใช้ลิขสิทธิ์เป็นการใช้กฎหมายแพ่ง แต่บางเขตอำนาจมีการใช้โทษทางอาญาด้วยสนธิสัญญากรุงเบิร์นเป็นสนธิสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศ โดยประเทศภาคีสมาชิกในสนธิสัญญานี้ จะมีการคุ้มครองลิขสิทธิ์เสมอเหมือนกัน เสมือนว่าทุกๆ ประเทศสมาชิกเป็นประเทศเดียวกัน เช่น กรณีมีการสร้างสรรค์งานเกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา งานชิ้นนั้นก็จะได้รับการคุ้มครองในประเทศไทย ตามกฎหมายไทย ด้วยเช่นกัน เพราะทั้งสหรัฐอเมริกาและประเทศไทยต่างได้ลงนามในสนธิสัญญานี้
ในประเทศไทย การคุ้มครองลิขสิทธิ์ตามกฎหมายไทยจะกำหนดให้มีอายุการคุ้มครอง 50 ปี นับตั้งแต่ผู้สร้างสรรค์ผลงานเสียชีวิต กรณีเจ้าของเป็นนิติบุคคล จะเริ่มนับอายุตั้งแต่ผลงานถูกสร้างขึ้นมานับไปอีก 50 ปี หรือเริ่มนับเมื่อมีการโฆษณาเป็นครั้งแรก แล้วแต่ว่าอย่างไหนจะเกิดทีหลัง แต่การโฆษณาครั้งแรกนั้นจะต้องเกิดขึ้นภายใน 50 ปี นับตั้งแต่มีการสร้างสรรค์ผลงานนั้นขึ้นมา ถ้าพ้น 50 ปีไปแล้วโดยที่ยังไม่ได้มีการโฆษณา ถือว่าลิขสิทธิ์หมดอายุ โดยที่การโฆษณาในภายหลังจะไม่มีผลต่อการนับต่ออายุลิขสิทธิ์อีก การโฆษณานี้จะต้องเป็นการโฆษณาโดยความยินยอมของเจ้าของลิขสิทธิ์ด้วย จึงจะนับเป็นการโฆษณาครั้งแรกที่ให้เริ่มนับอายุลิขสิทธิ์ได้
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 จะมีข้อยกเว้นในงานบางประเภทที่จะมีอายุการคุ้มครองลิขสิทธิ์ต่างออกไป ได้แก่ ศิลปประยุกต์ มีอายุคุ้มครอง 25 ปี งานบางชนิดที่สร้างสรรค์โดยบุคคลธรรมดาที่ไม่ใช่นิติบุคคล ก็จะมีข้อยกเว้นให้เริ่มนับอายุเช่นเดียวกับกรณีนิติบุคคล คือ เริ่มนับตั้งแต่ได้มีการสร้างงานขึ้น หรือตั้งแต่โฆษณาครั้งแรก (แทนที่จะนับตั้งแต่ผู้สร้างสรรค์เสียชีวิต) งานเหล่านั้น ได้แก่ ภาพถ่าย โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ สิ่งบันทึกเสียงหรืองานแพร่เสียงแพร่ภาพ งานที่ได้สร้างสรรค์ขึ้นโดยการจ้างหรือตามคำสั่ง รวมถึง ศิลปประยุกต์ งานที่ได้สร้างสรรค์ขึ้นโดยผู้สร้างสรรค์ใช้นามแฝงหรือไม่ปรากฏชื่อผู้สร้างสรรค์ และ ไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ก็ให้เริ่มนับอายุลิขสิทธิ์ในลักษณะเดียวกับนิติบุคคล
กฎหมายลิขสิทธิ์ฉบับแรกของประเทศไทย คือ ประกาศหอพระสมุดวชิรญาณ ร.ศ. 111 (พ.ศ. 2435) เป็นการคุ้มครองเพื่อมิให้ผู้ใดนำความต่าง ๆ ในหนังสือวชิรญาณวิเศษไปตีพิมพ์ เย็บเป็นเล่มหรือเป็นเรื่อง นอกจากได้รับอนุญาตจากกรรมสัมปาทิกสภา แต่ไม่มีการกำหนดโทษสำหรับผู้ฝ่าฝืน ปัจจุบันนี้ อุตสาหกรรมต่าง ๆ ในโลกได้พิจารณาเครื่องวัดความหนืดเหล่านี้ว่าเป็นระบบที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการวัดค่าความหนืด แตกต่างจากเครื่องวัดความหนืดแบบหมุนซึ่งต้องมีการบำรุงรักษามากกว่า และขาดความสามารถในการวัดของเหลวที่มีความเหนียว อีกทั้งยังต้องปรับค่าหลังจากที่มีการใช้อยู่บ่อยครั้ง เครื่องวัดความหนืดแบบสั่นสะเทือนจะไม่มีส่วนที่เคลื่อนไหว ส่วนที่เปราะบาง และส่วนที่ไวต่อกระตุ้นนั้นเล็กมาก ลิขสิทธิ์ เป็นทรัพย์สินทางปัญญาประเภทหนึ่งที่มอบสิทธิทางกฎหมายที่มอบให้ผู้สร้างสรรค์งานแต่เพียงผู้เดียวในการเผยแพร่ ทำซ้ำ หรือดัดแปลงงานที่สร้างสรรค์
หุ่นยนต์นะโมสามารถทำท่าทางต่างๆจากการใช้เทคนิคการรู้จำท่าทาง สามารถหันศีรษะติดตามวัตถุที่สนใจได้โดยอัตโนมัติโดยอาศัยเทคนิคการประมวลผลภาพจากกล้องที่ติดอยู่ภายในศีรษะ นอกจากนั้นนะโมยังสามารถพูดประโยคง่ายๆในภาษาไทยได้อีกด้วย